Operatie rijnstate ziekenhuis Arnhem

[misch]

Hallo forumlezers,

Mijn naam is misch en ik dacht laat ik mijn ervaring en mening eens plaatsen op dit forum, wellicht dat andere mensen er iets aan hebben.

Zoals vele van jullie kamp ik al jaren met het zweetprobleem, ik weet niet beter of ik heb dat al sinds mijn 17e, ik ben nu 34. Bij mij is het met name de oksels.

In al die jaren heb ik al van alles geprobeerd, van zalfjes, tot deo’s / pads en zelfs botox, wat wel hielp maar slechts voor enkele maanden.
Begin dit jaar was ik echt toe aan een definitieve oplossing en heb gekozen voor een operatie, ik heb me heel goed in laten lezen op fora’s en op internet, het is een operatie en dat heeft natuurlijk bijkomende risico’s.
Echter, en dit begrijpt alleen iemand die ook elke ochtend nog voordat hij naar zijn werk gaat al klotsende oksels heeft, het is het afwegen waard.

We zijn allemaal volwassen mensen, de meeste althans, dus als je kiest voor een operatie kies je ook voor de eventuele nadelige effecten, compens. Zweten etc etc.

Afijn, als eerste las ik op internet een nieuwe techniek, ontwikkeld in groningen door ene dokter klinkenberg en dat trok me wel aan, dus ik heb gebeld en ben op een wachtlijst gezet, ik was 1 van de 600 dus het kon even duren.
Weken gingen voorbij en na een aantal telefoontjes kreeg ik ineens een brief dat het hele feest niet doorging, dat had te maken met verzekeringen etc etc.
Dus dokter klinkenberg had wellicht beter zijn huiswerk kunnen doen alvorens hij zijn propagandamachine opstartte, nu zijn er ruim 600 hoopvolle patienten die wat anders moeten gaan zoeken.

Al surfende op internet kwam ik terecht bij dokter van sterkenburg van het rijnstate ziekenhuis in arnhem.
Gebeld, afspraak gemaakt en deze goede man was al jaaaaaaren bezig met de techniek waar die andere zo de media over ophitste.
Tijdens het gesprek zijn duidelijk de nadelen besproken van een operatie, wat kan er fout gaan, wat is de slagingskans, pijnklachten etc etc.
Na dit, door mij als zeer prettig ervaren, gesprek gelijk de afspraak gemaakt voor de operatie.

Na een week kon ik terecht voor de pre op screening, dat stelt niet zoveel voor, dat zijn wat gegevens en je staat zo weer buiten, het afwachten voor de operatie is begonnen.

Na ongeveer 4 weekjes kreeg ik het verlossende telefoontje, dinsdag 2 oktober mocht ik mezelf om 8 uur melden voor de operatie.
Eenmaal gemeld mocht ik naar mijn kamer waar een en ander aan gegevens uitgewisseld werd en het wachten is begonnen, het is en blijft een ziekenhuis, komt er een spoedje tussendoor dan moet je wachten , logisch toch?
Tegen half tien komt de verpleegkundige me vertellen dat ik over een kwartier beneden moet zijn zodat de operatie kan beginnen, dus kleertjes uit, operatiekleed aan en naar beneden, binnen 5 minuten was het operatiekleed al nat onder de oksel, maar dat waren de laatste druppels die daar uitkwamen hoopte ik dus ik heb er nog even vriendelijk naar gelachen.




Eenmaal beneden kom je in een ruimte waar je voorbereid wordt op de operatie, infuusje erin, muts op en dan is het wachten.
Ineens staat dokter van sterkenburg aan mijn bed voor een gesprek, even doornemen over hoe en wat we gaan doen met de operatie,de pijn die ik verwacht te gaan krijgen en nog het een en ander, was een goed gesprek, erg leuk.

Dan is het zover, we gaan naar de operatiekamer, daar wordt nog even doorgenomen wie ik ben en wat ik kom doen, en dan mag ik aan iets leuks gaan denken en wordt de narcose ingespoten.
Mijn leuke gedachte ging naar een beter kwalitatief sociaal leven zonder zwetende oksels.

Eenmaal in de verkoeverkamer word ik weer wakker en er wordt een longfoto gemaakt, deze foto moet beoordeeld worden door 2 specialisten, dat liet even op zich wachten dus ik lag vrij lang in de verkoever, voor mij niet erg want er was wel een heel aantrekkelijke zuster daar alleen voor het thuisfront die op nieuws zat te wachten was het wat minder, het is en blijft een operatie met alle mogelijke gevolgen van dien.

Longfoto was goed, ik mag naar de kamer, eenmaal daar zat ik te wachten op de pijn die voorspeld was, hevige pijn op borst en rug, en ik heb beide oksels in een keer laten doen dus ik dacht dat ik dubbel zoveel aan de beurt kwam met de pijn.

Na het avondeten nog steeds geen centje pijn, wel een beetje een beurs gevoel in mijn kaak, van het openmaken voor de slangen denk ik maar voor de rest niks.

Uren na de operatie lag ik dus in bed, doge oksels, droge handen, ene beetje comp. Zweet bij mijn linkerbeen en absoluut geen pijn.
Wel een zuurstofslangetje gekregen vanwege het zuurstofgehalte dat wat omhoog mocht.
De volgende ochtend zat ik al vroeg op te wachten op de zaalarts die het verlossende woord gaf dat ik lekker naar huis mag.

Woensdagnacht wel wat gezweet via mijn linkerbeen en een beetje via mijn onderrug, oksels en handen kurkdroog.

Het is nu donderdag, ik ben weer volledig aan het werk ( let wel, ik heb een kantoorbaan ) vanochtend een beetje comps. Zweet op mijn onderrug en voor de rest helemaal droog, ikzelf kijk nog elke 10 minuten omdat ik express een lichtgrijs shirt aangetrokken heb, wat hiervoor dus nooit mogelijk was.

Dus even resume wat mijn ervaring tot nu toe is, ik weet niet wat de toekomst me brengt maar voorlopig geen zwetende oksels en handen, beetje comp. Zweet op mijn onderrug en linkerbeen, absoluut geen pijn.

Naar mijn mening tot dusver een supergeslaagde operatie en 100 punten voor dokter van sterkenburg, en voor voor dokter klinkenberg heb ik nog een tip
http://www.google.nl/imgres?q=propagand ... s:10,i:140
MvG,

M

[Erje]

Interessant verhaal, maar wat voor operatie het nou precies om gaat is me nog niet duidelijk. Misschien wil je dat nog even uitleggen?


groetjes,
E

[misch]

hoi erje,

ze hebben aan beide zijdes een stukje zenuw verwijderd, dit gaat middels 3 kleine sneetjes aan iedere zijde.

mvg,
misch

[misch]

vergeten te zeggen ze noemen het Thoracoscopische sympatectomie :S

[Erje]

vergeten te zeggen ze noemen het Thoracoscopische sympatectomie :S

Okee, dan weet ik waarover het gaat :-) Thx.