Ik begin hier ook maar 'ns even te posten, omdat ik al jarenlang af en toe meelees.
Ik zweet al zo lang als ik leef erg veel. Het werd pas een probleem op een schoolkamp na de middelbare school, back in 1997, en toen begon ik ook nog eens met de opleiding Fysiotherapie... Lekker fysiek, niet afgemaakt dus, ook omdat het sociaal moeilijk werd met al het gezweet.
Ik zweet extreem op mijn rug, als plek nr. 1, en dan komt echt de hele rest van m'n lijf er achteraan. De laatste tijd word ik er volslagen schijtziek en moedeloos van. Zonet fietste ik rustig een tien minuutjes heen, 10min terug, en kon weer schone kleren aantrekken omdat m'n ondershirt alweer uit te wringen was. Als ik werk stroomt het van rug, gelaat, borst... oksels en handen heb ik dan weer weinig last van...raar hè.
Odaban heb ik wel geprobeerd voor m'n rug, en verdikke dat werkte! De eerste keer... daarna niet meer... De huisarts heb ik al 2 of 3x in het verleden er mee lastiggevallen, die dan als commentaar gaf 'daar kan ik niks aan doen'. Nou, mooi wel, meneertje! Hahaha.
Ik zit er nu heel sterk aan te denken een verwijzing naar een dermatoloog af te dwingen, of eens te overleggen over oxybutinine. Maar eerlijk gezegd ben ik een beetje anti-medicijn...om daar nou m'n hele leven aan te zitten, zo'n chemische rotzooi... Dan maar de zenuwen doorknippen? Radicaal, maar ik zie bijna geen andere oplossing meer...
Zucht, nou ja; mijn verhaal dus. In rust droog, bij de minste beweging drijfnat met alle gevolgen voor het sociale leven vandien. Eenzaam ja. Gefrustreerd ja. En dood- en doodvermoeid ervan...
groetjes, Richard
