Kathy (43) heeft last van overmatig zweten: ‘Ik ruik naar kattenpis en kan er niets aan doen’

Bekijk hier (semi) wetenschappelijke artikelen over overmatig zweten.

Moderators: Thijs, Erje

Thijs
Site Admin
Site Admin
Berichten: 2770
Lid geworden op: di 26 apr 2005, 22:45
Contacteer:

Kathy (43) heeft last van overmatig zweten: ‘Ik ruik naar kattenpis en kan er niets aan doen’

Bericht door Thijs »

Kathy (43) heeft last van overmatig zweten: ‘Ik ruik naar kattenpis en kan er niets aan doen’

Kathy (43) heeft al twintig jaar lang last van een onaangename lichaamsgeur. “Noem het gerust stank. Ik ruik naar kattenpis en kan er niets aan doen.” Die geur duwde haar langzaam maar zeker in een sociaal isolement.

“Mijn moeder had een geur, mijn zussen ook. En mijn vader werd elke ochtend badend in het zweet wakker.”

Stinken naar kattenpis
“De eerste keer dat mijn eigen geur me opviel, was op een familiefeest bij mijn toenmalige vriend. Ik was twintig en we waren net samen. Ik wist dat zijn familie onze relatie niet goedkeurde en dat ik niet gewenst was op dat feest. Stress, ik blokkeerde. Op een bepaald moment haalde mijn schoonzus haar neus op met de woorden: ‘Wat stinkt er hier toch zo naar kattenpis?’ En toen rook ik het. De stank kwam van onder mijn oksels. En het bleef niet bij die ene keer.

Hoe ouder ik werd, hoe meer last ik kreeg van overmatig zweten. Zo stond ik me ooit samen met een vriendin klaar te maken om uit te gaan. ‘Je stinkt echt als de pest,’ zei ze, hoewel ze ruim drie meter van me af stond.”

Lichamelijk contact vermijden
“Langzaam raakte ik geïsoleerd. Het besef dat je een vieze geur verspreidt, is vreselijk. Je voelt je beschaamd en walgt van jezelf. Dus ben ik lichamelijk contact en bepaalde plaatsen gaan mijden.

Ik heb al enkele jaren een vriend, maar intimiteit is een groot probleem. Hij is nog nooit blijven slapen; mijn lakens zijn elke ochtend drijfnat. Toch is het een droom om naast elkaar wakker te worden. Ook uitgaan is lastig. Bij een concert of in een restaurant ben ik bezig met wat zich onder mijn armen afspeelt en durf ik m’n ellebogen nauwelijks op te tillen. Zodra ik beweeg, krijg ik okselvijvers. Dus blijf ik thuis. Ga ik toch de deur uit, dan doe ik inlegkruisjes of wc-papier onder mijn oksels en in mijn beha.”

Hopen op een wondermiddel
“Intussen heb ik wel wat trucjes: duurder wasmiddel, ijskoude douches en geen stoffen zoals lycra, polyester of biokatoen. Zeep en deodorant gebruik ik niet en ik eet geen kaas meer. Mijn zweetklieren laten vullen met fillers kan ik niet betalen, ik hoop op een betaalbaar wondermiddel. Maar ik heb er ook mee leren leven. Ik heb pech, ik trok het verkeerde genetische lootje.”

Bron: https://www.flair.nl/real-life/kathy-43 ... n~b5d50d4c
Plaats reactie
  • Vergelijkbare Onderwerpen
    Reacties
    Weergaves
    Laatste bericht